In plaats van de gegevens van elke gebruiker op te slaan op afzonderlijke servers, worden alle gegevens (ook die van onszelf) over tal van servers over verschillende locaties verspreid.
Vervolgens worden de gegevens opgedeeld in blokken en gekopieerd naar meerdere systemen, zodat een single point of failure vermeden wordt.
Als extra veiligheidsmaatregel worden aan deze gegevensblokken willekeurige namen gegeven, zodat ze niet zomaar door mensen gelezen kunnen worden.
Terwijl u werkt, maken die servers automatisch back-ups van uw gegevens. Als er dus een ongelukje gebeurt, bijvoorbeeld uw computer crasht of wordt gestolen, dan kan je binnen enkele seconden verder werken waar je gebleven was.
Tot slot wordt de status van elke harde schijf in een datacenter nauwlettend in de gaten gehouden. Aan het einde van hun levensduur worden de harde schijven vernietigd volgens een grondig proces in meerdere stappen om toegang tot de gegevens te voorkomen.
Niet iedereen is echter enthousiast over clouddiensten.
Een van de meest opvallende critici is Steve Wozniak, de man die samen met Steve Jobs het bedrijf Apple oprichtte.
Steve vertelde in een interview dat hij cloudopslag als een groot risico ziet: “in de cloud ben je nergens meer eigenaar van. Je hebt je data weggegeven door de voorwaarden van de clouddiensten te accepteren.”
Steve Wozniak zal dus zelf zijn data blijven beheren.
Juridisch gezien maakt Steve Wozniak een goed punt.
Alle clouddiensten hebben uitgebreide voorwaarden. Deze zijn geschreven door juristen van de clouddienst en de meeste gebruikers zullen deze niet compleet gelezen hebben.
Gebruikers weten dus niet waar ze juridisch aan toe zijn tot er iets aan de hand is. En zelfs al ben je juridisch eigenaar van je data, daar heb je weinig aan als je niet bij je data komt.